Bereik en dekking van de IMVO-sectorconvenanten
De strategie om sectorconvenanten te ontwikkelen heeft resultaten op outputniveau opgeleverd: negen convenanten zijn afgesloten – weliswaar met vertraging – en vier zijn in ontwikkeling. Deze convenanten bereiken Nederlandse bedrijven in relevante sectoren met hoge MVO-risico’s, maar zijn niet volledig dekkend. Sommige sectoren worden slechts ten dele door een convenant gedekt, terwijl andere sectoren een convenant niet nodig achtten. Ook zijn er convenanten die zich meer op waardeketens richten dan op sectoren.
Bereik van de convenantenstrategie
De figuur toont links de dertien sectoren met hoge MVO-risico’s volgens de MVO Sector Risico Analyse (KPMG, 2014). Ze staan op volgorde van de mate waarin ze gedekt worden door sectorconvenanten. De convenanten aan de rechterkant hebben betrekking op de gehele sector of een subsector. Gestippelde lijnen rondom een convenant duiden op toeleveringsrelaties met de hoge-risicosector zoals vermeld aan de linkerzijde.
Bereik van grote en relevante (sub)sectoren
Drie convenanten richten zich expliciet op de sector zoals vastgesteld door de MVO Sector Risico Analyse: kleding & textiel, voedingsmiddelen en metalen. Nog eens vijf convenanten richten zich op grote en relevante subsectoren. Dat geldt voor banken, verzekeringen en pensioenfondsen (die samen de financiële sector vormen) en landbouw en sierteelt (beide in ontwikkeling).
De evaluatie laat zien dat het vaak niet mogelijk was om een convenant voor de hele sector af te sluiten. Dit geldt bijvoorbeeld voor de financiële sector, waarin banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen te maken hebben met verschillende risico’s, uitdagingen en regelgeving.
Beperkte dekking van sommige sectoren
Een belangrijke conclusie luidt dat diverse hoge-risicosectoren slechts ten dele of zelfs geheel niet worden gedekt. Dit is het meest duidelijk voor de olie- en gassector die te kennen heeft gegeven dat ze een convenant niet nodig achten om zorgvuldigheid ten aanzien van MVO-risico’s te betrachten. Andere convenanten leggen zich toe op relatief kleine segmenten van hoge-risicosectoren zoals plantaardige eiwitten (voeding), goud (metaal), natuursteen (bouw) en windenergie.
Focus op waardeketens in plaats van sectoren
Sommige convenanten richten zich meer op waardeketens dan op specifieke sectoren. Ze verbinden diverse hoge-risicosectoren en verklaren de betrokkenheid van groot- en detailhandelaars in hun benadering. Een goed voorbeeld is het convenant 'Bevorderen duurzaam bosbeheer' (bosbouw) dat brancheorganisaties en bedrijven in diverse delen van de waardeketen samenbrengt, inclusief meubelfabrikanten en bouwbedrijven. Diverse leveranciersrelaties zorgen voor een koppeling tussen de sectorconvenantenstrategie en hoge-risicosectoren zoals bouw, detailhandel, groothandel en elektronica, waarvoor nog geen convenanten zijn afgesloten noch verwacht worden.
Samenvatting